to profess to be a bawd

lēnōcĭnĭum, ĭi, n. [leno], the trade of a pander, pimping, pandering.

Lit.:

ait praetor: Qui lenocinium fecerit. Lenocinium facit, qui quaestuaria mancipia habet. Sed et qui in liberis hunc quaestum exercet, in eadem causa est, etc.,

Dig. 3, 2, 4:

quid? ego lenocinium facio?

Plaut. Ep. 4, 2, 11:

uxori meae Mihique objectent lenocinium facere,

id. Merc. 2, 3, 76:

profiteri,

to profess to be a bawd, Suet. Tib. 35:

praebere uxori,

to be a pander to, Dig. 24, 3, 47:

eum qui in adulterio deprehensam uxorem non statim dimiserit, reum lenocinii postulari placuit,

Paul. Sent. 2, 26, 8; Mos. et Rom. Leg. Coll. 4, 12, 4.—

Transf.

An allurement, enticement, Cic. Mur. 35, 74:

cupiditatum,

id. Sest. 66, 138.—

Excessive or artificial ornament, finery or nicety in dress:

corporum lenocinia,

Cic. N. D. 2, 58, 146:

omnis lenocinii negligens,

Suet. Aug. 79:

lenocinium est muneris antecedens metus,

adds a charm to the benefit, Sen. Ben. 1, 11, 3; cf.:

in lenocinio commendationis dolor est,

Plin. 35, 11, 40, § 145.—

In partic., of speech, meretricious or nament or allurement (postAug.), Tac. H. 1, 18:

nos quibus sordent omnia, quae natura dictavit: qui non ornamenta quaerimus, sed lenocinia,

Quint. 8 prooem. § 26; cf. id. 12, 1, 30:

caret lenociniis expositio,

id. 4, 2, 118; Suet. Calig. 38.